Sebastian

Biogram

Napiszę o swojej pasji, której poświęcam cały swój wolny czas. Mianowicie od mniej więcej 12 lat uprawiam Motocross, więc zaczynałem jak miałem około 8 lat. :P Moim pierwszym motocyklem była motorynka, której szczerze dziękuję za to, że wprowadziła mnie w świat motocykli. Kolejnym motocyklem był "chinol", którego więcej naprawiałem, niż na nim jeździłem. :P Lecz na moim kolejnym motocyklu zacząłem odnosić moje pierwszy sukcesy. Mianowicie wywalczyłem sobie I miejsce na mistrzostwach Jury Krakowsko-Częstochowskiej, a rok później niestety już tylko III z powodu kontuzji, a całkiem niedawnymi czasy uzyskałem 14 miejsce na około 35 z powodu wypadku. Był to taki wypadek, że boku wydawał się bardzo groźny, ale tak na prawdę krzaki zamortyzowały cały upadek, a ludziom, którzy mnie wyciągali opowiedziałem jakiś żart. Pośmialiśmy się i zajechałem jeszcze z nawet dobrym czasem. xd Mój lauro-dawca, to Honda CR 125. Mam z nią wiele wspomnień, tych złych, ale także i dobrych. Lecz nastał czas zmiany. :( Zamieniłem ją na coś znacznie lepszego. :P Yamaha YZF 250, którą mam od niedawna i nie mam jeszcze żadnych osiągnięć na niej. Moim kolejnym ulubionym sportem, aczkolwiek nie pasją, jest badminton w którym wywalczyłem III miejsce w powiecie. Ja jako osoba? hmm... Można by u mnie oddzielić 2 osobowości, które są raczej mocno uwypuklone jeśli na jedną z nich przychodzi czas. Moje pierwsze oblicze można by zaliczyć do tego, którym posługuję się na co dzień. Takim właśnie chce pozostać postrzegany i właśnie w tej odsłonie samego siebie czuję się najlepiej, gdyż wtedy... Po prostu jestem sobą. :) Nie ukrywam swojego prawdziwego "ja" pod grubą warstwą kłamstwa i sztuczności. Tą osobowość mógłbym nazwać - " Pomocny Komik" :P. Mianowicie, jestem chłopakiem nad wyraz szalonym, posiadający olbrzymie pokłady nieujarzmionej i nie wyczerpującej się energii, którą w znaczącym stopniu poświęcam temu, co kocham. Lecz już chyba wiecie co mam na myśli. :) Poświęcam temu największy pokład czasu i nie zamieniłbym tego na nic innego. To co robię odwzorowuje mój charakter, moją nie przewidywalność. Jest to mój azyl, odskocznia od rzeczywistości. Zbieram wtedy wszystkie myśli w całość, uspokajam się. Pokonując co raz to zmyślniejsze ścieżki, odnajduję miejsca w których wygląd przyrody jest niczym balsam dla oczu, inna rzeczywistość, wręcz bajkowa/książkowa. Właśnie owe miejsca są dla mnie ostoją w których po prostu schodzę z motocykla, siadam na ziemi i rozmyślam, podziwiam. Czasami chciałbym, abym mógł zabrać w te miejsce drugą osobę. Razem podziwiać to, co ja podziwiałem od tylu lat... sam. Jest takie jedno miejsce, które odwiedzam co jesień, gdy to liście drzew opadają na ziemie i ślą łono lasu w złoty dywan. Rzadki las... z bogatymi koronami, zasłaniającymi słońce przez które dochodzą pojedyncze promyki światła. Kurz ujawnia ich bieg, a gęsto spadające liście nadają temu miejscu wygląd, jaki nikt by się spodziewał. Zupełnie inna rzeczywistość, którą ciężko opisać. Wystarczy na chwilę przystać, wsłuchać się w dźwięki. Poczuć magię tego miejsca. Możemy popaść nawet w lekką melancholię. Chciałbym kiedyś pokazać to miejsce komuś innemu, niż samemu sobie... :). Lecz nie używam motocykla głównie do celów opisanych powyżej, a do jazdy ekstremalnej dzięki której ujawnia się bestia, która we mnie drzemie. Nie będę się nad tym rozdrabniał, i tak już zbyt obszernie opisałem motocykl, niż samego siebie. Chyba go nawet trochę upersonifikowałem. :P Lecz wracając do mnie... Zawsze mam coś do powiedzenia na dany temat, nie zostawiam niczego bez mojej krytyki tudzież pochwały. Prawie Wszystko musi zostać prze zemnie skomentowane. :P Uwielbiam rozmawiać z ludźmi, nawet jeśli są bardzo irytujący. Zawsze znajdę z nimi wspólny temat. Czasami nawet i z takimi osobami można się dogadać. Wygórowana śmiałość do ludzi, to chyba mnie cechuje najbardziej. Nigdy nie miałem w sobie blokady przed drugim człowiekiem, nawet jeśli to obca osoba - traktuję ją jakbyśmy znali się już wiele lat. W niektórych przypadkach można by to zaliczyć do wad, ale jak na mój gust jest to coś dobrego, gdyż nie każdy potrafi tak po prostu otwierać się przed ludźmi. Niezaprzeczalnie lubię poznawać nowe osoby, gdyż każdy jest inny, a ja uwielbiam poznawać ludzką odmienność i poznawać ich spostrzeżenia/poglądy na temat otaczającego ich świata. Moim mottem jako zamiennik jest "Carpe Diem". Zawsze pragnę czegoś więcej od siebie, znaleźć się w co raz to nowszym miejscu, zdobywać więcej i więcej osiągnięć. Poznawać co raz to więcej osób. Po prostu kocham, gdy wiem i widzę więcej. :P Jedni mogliby powiedzieć, że im mniej się wie tym lepiej się śpi. Ja do tego się nie usposabiam. Wyśpię się, jak przyjdzie mój czas. Kolejną z moich jak miewam dobrych cech jest to, że uwielbiam pomagać drugiej osobie, nie zostawiam nigdy nikogo na lodzie. Wspólnie staramy się odnaleźć meritum problemu następnie rozwiązać go. Sprawia mi to wielką przyjemność, gdy mogę sprawić uśmiech na twarzy drugiego człowieka. To chyba największa nagroda za moją pomoc. Tworzy się wtedy między nami jeszcze mocniejsza przyjacielska więź, którą trudno rozerwać. Zatem można by rzec, że cechuje mnie spontaniczność, to co ma się dziać, niech się dzieje, a o konsekwencjach... będę myślał jak coś się już stanie. Przynajmniej będę miał więcej do wspominania na starość. xd Moje drugie "Ja"? Hmm... Powiedziałbym, że to dokładnie przeciwieństwo tego co jest powyżej. Gdy potrzeba zachowuję stoicki spokój, odnajduję złoty środek. Szukam odpowiedzi w spokoju i wyciszeniu. Są takie dni, że mam ochotę po prostu zamknąć się w pokoju, nie odzywać się do nikogo i pozostać ze swoimi problemami sam na sam. Aczkolwiek zdarza mi się to bardzo sporadycznie. Potrafię się także zdenerwować. Co prawda rzadko to się zdarza lecz jeśli już do tego dojdzie, to nikt mnie nie zatrzyma. Nie chodzi tutaj o rękoczyny, bo nienawidzę się bić, tylko wszystko co myślę o danej osobie, wylewa się ze mnie, jak rzeka. Zdarza się też, że bardzo się rozdrabniam nad rzeczami, które nie przypuszczałbym, że mogą zająć mi tyle czasu, aby odnaleźć na nie odpowiedź. Potrafię rozmyślać nad nimi wiele godzin. Czasami nawet długo po tym, jak znam już odpowiedź na postawioną mi konkluzję. Niekiedy potrafię na prawdę baaaaaardzo długo nad czymś myśleć. :P Sądzę, że nie dam rady więcej napisać o moim drugim "ja", bo rzadko dane mi jego go praktykować... :/. Po części może uda Ci się domyślić jaki jestem w tej drugiej formie. Zatem nie mam jednego wytyczonego przez życie charakteru. Dostosowuję go do sytuacji jak i do osoby z którą przebywam, tak, aby to tej drugiej osobie było dobrze. Niektórzy mówią, że to wada, że nie pokazuje swojej prawdziwej osobowości. Lecz dla mnie to nie ma znaczenia czy pokazuje czy nie. Ważne, że inni czują się dobrze przy mnie, nie ja przy innych i z tego bardzo się cieszę. :) Jak wygląda mój dzień...? O matko... nie różni się od dnia zwykłego śmiertelnika. xD Nie lubię imprez zatem nie przebywam na nich. Weekendy spędzam na nauce i na pasji. Ferie identycznie i wszystkie wolne dni które są po drodze w roku szkolnym. Nie czytam książek, bo nie lubię. Może mam taką niechęć do nich przez lektury szkolne, które obrzydziły mi obraz jakichkolwiek książek. Od czasu do czasu spotykam się z kumplami. Często to się odbywa, gdy wyjeżdżamy na wspólny wypad w teren, a znacznie rzadziej w mieście, gdyż nie lubię natłoku ludzi i miast. :P ( Więc można by pomyśleć - "skąd znam ich tak wiele?" Zaczyna się od internetu. Tam ich poznaję, rozmawiam, a potem się z takimi osobami spotykam. :P Ale żeby nie było, że jestem dzieckiem internetu, które poznaje ludzi jedynie przez sieć, nie nie nie... :P Lubię ten sposób, lecz fajniejsze jest, gdy spotykam ludzi tak po prostu, jak jestem na zakupach, na przystanku, w terenie, itp. :P) To chyba wszystko... Tak samo jak inni od czasu do czasu coś zjem, pośpię, pomajsterkuje, nic nadzwyczajnego. :P Czego nie lubię w ludziach? Na pewno tego, gdy ze mnie ironizują, to jest mój główny impuls, abym mógł kogoś uderzyć... Nie znoszę tego. Nie lubię, gdy ktoś mi przypomina w dzień w dzień o czymś, o czym bardzo dobrze wiem... np. moja babcia przez 18 lat przychodzi mnie budzić w wolne dni i mówi, że jest obiad... No ja pier... I 18 lat mówię jej w dzień w dzień, żeby tego nie robiła, to ona robi to dalej... ech.... Nie lubię, gdy ktoś dobrze zna moje imię, a cały czas mówi do mnie zupełnie inaczej. Nie lubię też, gdy się z kimś umawiam, a robię to rzadko i ten ktoś po prostu sobie to olewa. No i to chyba wszystko. :P Co lubię robić? Interesuję się mechaniką, elektroniką, majsterkowaniem, budownictwem, informatyką, botaniką, może trochę modą. Moim prekursorem zainteresowań, był chyba mój tata od którego tak na prawdę poznałem wszystkie tajniki mechaniki, elektroniki i reszty techniczno/manualnych czynności. Także to od niego mam taką pasję jaką mam. To co potrafię zawdzięczam właśnie jemu. Reszta nie związana z mechaniką, to już mama.. :P Botanika, gotowanie, itp... To ona mi to zaszczepiła i spodobało mi się to. :D Od teraz jestem samoukiem i doskonalę swoje umiejętności w każdym stopniu. Zawsze pragnę być lepszym od innych, a jeśli ktoś mnie przebije - trenuję tak długo, aż będę lepszy. Zatem charakteryzuje mnie w dużej mierze upartość i zawziętość do postanowionego sobie celu. Czego nie lubię robić? :P Najbardziej nie lubię pić alkoholu/palić/brać używek to wiadome. Pewnie się zastanawiacie, "Ale jak to w ogóle nie pije?" :P Jeśli to co ja "piję" można zaliczyć do picia - to tak - spożywam alkohol. :P Nie lubię malować płotu. xD, nie lubię szukać pogubionych śrubek w garażu - strasznie mnie to drażni. Nie lubię dzielić się opłatkiem i składać życzeń, nigdy nie wiem co wtedy powiedzieć... :P No i to chyba tyle... Na pewno coś jeszcze jest, ale raczej sobie nie przypomnę. :D